Opiekun rodzin

November 16, 2021

W trudnym czasie tzw. pandemii oraz częstych ataków na chrześcijaństwo i Kościół w szczególności, zrodził się pomysł ogłoszenia Roku św. Józefa. Papież Franciszek opublikował list apostolski “Patris corde” /Ojcowskim sercem, nawiązując do 150-tej rocznicy ustanowienia św. Józefa patronem Kościoła. Rok jubileuszowy św. Józefa potrwa do 8 grudnia 2021 a jego hasłem jest “Ite ad Joseph” / Idźcie do Józefa.

Takie niespokojne czasy potrzebują pilnej interwencji z nieba. Sami sobie nie poradzimy z globalnie sterowanym chaosem, bo za tym stoją ogromnie pieniądze i zorganizowana propaganda w światowych mediach. Niszczenie autorytetu rodziców rozpoczęło się kryzysem ojcostwa, następnym etapem jest skłócanie kobiet i mężczyzn oraz buntowanie dzieci do nieposłuszeństwa. Teraz widzimy tego skutki. Niech święty Józef będzie dla nas mocnym oparciem, wzorem i niezawodnym opiekunem wszystkich rodzin. Zanim zakończy się ten jubileuszowy rok, proponujemy zapoznać się z fragmentami adhoracji, którą Jan Paweł II poświęcił mężnemu Opiekunowi świętej Rodziny. Przy niektórych ilustracjach umieścilismy fragmenty litanii do św. Jóżefa.

Redemptoris Custos / Opiekun Zbawiciela

Adhortacja papieża Jana Pawła o świętym Józefiei jego posłannictwie w życiu Chrystusa i Kościoła

Napisany z wyłącznej inicjatywy papieża dokument mówi o roli, jaką odegrał św. Józef, małżonek Maryi i opiekun Jezusa, w historii Zbawienia. Tytuł jest odwołaniem do jednego z przymiotów małżonka Matki Bożej: opiekun (stróż) Zbawiciela, łac. Redemptoris Custos. Jan Paweł II chciał w swoim nauczaniu przedstawić postać i ludzkie walory Józefa z Nazaretu, jego posłuszeństwo Bożemu wezwaniu i bezwarunkowe poświęcenie dla sprawy Odkupienia. Papież podkreślił w dokumencie, iż św. Józef jest również uważany za opiekuna całego Kościoła. Dokument papieski składa się z wprowadzenia i sześciu rozdziałów. Główne tematy:

Postać św. Józefa w tekstach ewangelicznych
Józefowe zawierzenie Bogu
Postawa św. Józefa
Św. Józef rzemieślnik, aspekty pracy człowieka
Życie wewnętrzne św. Józefa, aspekty duchowe
Św. Józef patronem Kościoła powszechnego

WPROWADZENIE

Powołany na opiekuna Zbawiciela „Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie” (Mt 1, 24).

Czerpiąc inspirację z Ewangelii, Ojcowie Kościoła już od pierwszych wieków podkreślali, że św. Józef, który z miłością opiekował się Maryją i z radością poświęcił się wychowaniu Jezusa Chrystusa, także dziś strzeże i osłania mistyczne Ciało Odkupiciela, którym jest Kościół a figurą i wzorem – Najświętsza Dziewica.

Oto kilka refleksji o człowieku, któremu Bóg „powierzył straż nad swymi najcenniejszymi skarbami”. Z radością spełniam ten pasterski obowiązek pragnąc, aby wszyscy żywili coraz większe nabożeństwo do Patrona Kościoła powszechnego i miłość do Odkupiciela, któremu on tak przykładnie służył. Józef z Nazaretu uczestniczył jw tajemnicy Wcielenia jak nikt inny z ludzi poza Maryją, Matką Słowa Wcielonego.

I – ZAPISY EWANGELII

Małżeństwo z Maryją

„Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”. W tych słowach zawiera się centralny moment biblijnej prawdy o św. Józefie – moment, do którego przede wszystkim nawiązują Ojcowie Kościoła.

Sen św. Józefa – mal. Luca Giordano (1634-1705). Z LITANII: Święty Józefie, światło patriarchów – módl się za nami!

Znajdując się w niezwykłych okolicznościach „Mąż Jej – Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić ją potajemnie”. Józef nie wiedział, jak ma się zachować wobec „cudownego” macierzyństwa Maryi. Szukał zapewne odpowiedzi na to dręczące go pytanie, ale nade wszystko szukał wyjścia z tej trudnej dla siebie sytuacji. Gdy więc „powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i odkrył tajemnicę macierzyństwa Maryi. Ta, która zgodnie z prawem była mu „poślubiona”, pozostając dziewicą, stała się w mocy Ducha Świętego — Matką.

II – POWIERNIK TAJEMNICY BOGA SAMEGO

„Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie”. Wziął Ją razem z całą tajemnicą Jej macierzyństwa, razem z Synem, który miał przyjść na świat za sprawą Ducha Świętego. Okazał w ten sposób podobną jak Maryja gotowość woli wobec tego, czego odeń żądał Bóg przez swego Zwiastuna. Stał się on, podobnie jak Maryja, szczególnym powiernikiem tajemnicy „od wieków ukrytej w Bogu” i to w tym momencie przełomowym, który Apostoł nazywa „pełnią czasu”, gdy „zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty … by „mogli otrzymać przybrane synostwo” .

W drodze do Betlejem. Z LITANII: Święty Józefie, podporo rodzin – módl się za nami!

Droga własna Józefa —Jego pielgrzymowanie przez wiarę — zakończy się wcześniej, zanim Maryja stanie u stóp krzyża na Golgocie. Jednakże droga wiary Józefa podąża w tym samym kierunku, gdyż stał się on pierwszym powiernikiem Bożej tajemnicy. Wcielenie i Odkupienie stanowią nierozerwalną jedność. Właśnie ze względu na tę jedność, papież Jan XXIII, który żywił wielkie nabożeństwo do św. Józefa, polecił wspominać imię Józefa obok imienia Maryi. Bóg wybrał Józefa na małżonka Maryi właśnie po to, by zapewnić Jezusowi ojcowską opiekę. Wynika stąd, że ojcostwo Józefa — więź, która łączy go najściślej z Chrystusem — dokonuje się poprzez małżeństwo z Maryją, to znaczy przez rodzinę. Ze względu na to wierne małżeństwo oboje zasługują, by nazywać ich rodzicami Chrystusa. Dziewica Maryja, w pełni świadoma, że nie poczęła Jezusa w małżeńskim zjednoczeniu z Józefem, nazywa go jednak ojcem Chrystusa” chociaż był on Jego ojcem w umyśle, a nie w ciele”.

Już na progu Nowego Testamentu, jak niegdyś na początku Starego, staje para małżonków. Ale podczas gdy małżeństwo Adama i Ewy stało się źródłem zła, które ogarnęło cały świat, małżeństwo Józefa i Maryi stanowi szczyt, z którego świętość rozlewa się na całą ziemię. Zbawiciel rozpoczął swoje dzieło od tej świętej unii, uświęcając rodzinę jako sanktuarium miłości i kolebki życia”. Dlatego wszystkie rodziny chrześcijańskie winny upodabniać się do świętej Rodziny, tego pierwotnego „Kościoła domowego”. Liturgia przypomina, że Bóg „powierzył młodość naszego Zbawiciela wiernej straży świętego Józefa” i dodaje: „jako wiernego i roztropnego sługę postawiłeś go nad swoją Rodziną, aby rozciągnął ojcowską opiekę nad Jednorodzonym Synem Twoim”. Bóg wezwał św. Józefa, aby służył bezpośrednio osobie i misji Jezusa poprzez sprawowanie swego ojcostwa: właśnie w ten sposób Józef współuczestniczy w wielkiej tajemnicy odkupienia; jest więc prawdziwie „sługą zbawienia”.

1. Podążając za betlejemską gwiazdą; 2. Pokłon trzech króli – mal. Pedro Atanasio Bocanegra (1638-1688). Z LITANII: Święty Józefe, głowo Najświętniejszej Rodziny – módl się za nami!

Narodzenie w Betlejem

Jako powiernik tajemnicy „przed wiekami ukrytej w Bogu”, która na jego oczach zaczyna się urzeczywistniać „w pełni czasu”, Józef jest wraz z Maryją, w noc betlejemska, uprzywilejowanym świadkiem przyjścia na świat Syna Bożego. Józef był naocznym świadkiem tych narodzin, które dokonały się w warunkach po ludzku upokarzających, jakie Chrystus przyjmie na siebie dla odkupienia grzechów. Równocześnie też Józef był świadkiem pokłonu pasterzy, którzy przybyli na miejsce urodzin Jezusa, gdy anioł zaniósł im tę wielką radosną wiadomość; później był też świadkiem pokłonu Mędrców ze Wschodu. Jednakże „Gdy Mędrcy odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić»”. Józef, usłyszawszy we śnie ostrzeżenie, „wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda.

Ucieczka do Egiptu – mal. Eugene Alexis Girardet (1853-1907). Z LITANII: Święty Józefie, patronie wygnańców – módl się za nami.

Z Ewangelii dowiadujemy się, że „Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono” a szczególnie temu, co mówił Symeon wskazując na Jezusa jako na „zbawienie, które Bóg przygotował wobec wszystkich narodów”, ale i „znakiem, któremu sprzeciwiać się będą”.

Opiekun i wychowawca Jezusa w Nazarecle

Po ofiarowaniu w świątyni ewangelista Łukasz zapisuje: „A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta — Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim”. Wzrastanie Jezusa „w mądrości, w latach i w łasce” dokonywało się w środowisku świętej Rodziny, pod opieką Józefa, na którym spoczywało wzniosłe zadanie „wychowania”, czyli żywienia i odziewania Jezusa, nauczenia Go Prawa i zawodu, zgodnie z powinnościami przypadającymi ojcu.

III – MĄŻ SPRAWIEDLIWY

Na swej życiowej drodze, która była pielgrzymowaniem w wierze, Józef do końca pozostał wierny wezwaniu Bożemu, tak jak Maryja. jej życie było spełnianiem do końca owego pierwszego fiat, jakie wypowiedziała w momencie zwiastowania. Józef natomiast, jak już mówiliśmy, w momencie swego „zwiastowania” nie wypowiedział żadnego słowa, a jedynie „uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański”.

A to pierwsze „uczynił” stało się początkiem „drogi Józefa”. W ciągu całej tej drogi Ewangelie nie zapisują żadnego słowa, jakie wypowiedział. Ale milczenie Józefa ma swą szczególną wymowę: poprzez to milczenie można w pełni odczytać prawdę, jaka zawiera ewangeliczne stwierdzenie: „mąż sprawiedliwy”

Obraz Świętej Rodziny w Kaliszu (bazylika Wniebowzięcia NMP). Ukazane są dwie Trójce – Święta w niebie i ziemska w Galilei. Niebo z ziemią połączył Jezus Chrystus. Wielkim orędownikiem kaliskiego sanktuarium był abp Kazimierz Majdański (1916-2007), założyciel Instytutu Studiów nad Rodziną w Łomiakach k/ Warszawy. Jako młody ksiądz, poddawany był zbrodniczym eksperymentom w niemieckim obozie śmierci w Dachau. Został uwolniony w dzień św. Józefa – 19 marca 1945.

Liturgia wysławia Maryję „zjednoczoną z Józefem, mężem sprawiedliwym, więzią miłości dziewiczej i oblubieńczej”. Poprzez całkowite ofiarowanie siebie Józef wyraża bezinteresowną miłość do Matki Boga, składając Jej „małżeński dar z siebie”. Zdecydowany pozostać w ukryciu, Józef wypełnia wyraźne polecenie otrzymane od anioła: przyjmuje Maryję do siebie i szanuje Jej wyłączną przynależność do Boga.

Miłość ta ukształtowała życie świętej Rodziny naprzód w ubóstwie Betlejemu, potem na uchodźstwie w Egipcie, z kolei — po powrocie — w Nazarecie. Kościół otacza głęboką czcią świętą Rodzinę, stawiając ją wszystkim rodzinom za wzór. Człowiek przyjęty (homo assumptus) w Rodzinie, do jedności Boskiej Osoby to Jezus Chrystus, Słowo przedwieczne. W tym kontekście zostaje również „przyjęte” ludzkie ojcostwo Józefa.

IV – PRACA WYRAZEM MIŁOŚCI

Codziennym wyrazem tej miłości jest w życiu Rodziny nazaretańskiej praca. Zapis ewangeliczny utrwalił rodzaj tej pracy, przez którą Józef starał się zapewnić utrzymanie Rodzinie: cieśla. To jedno słowo obejmuje ciąg wszystkich lat życia Józefa. Dla Jezusa są to lata życia ukrytego w Nazarecie, gdzie był im poddany.” Owo „poddanie”, czyli posłuszeństwo Jezusa w domu nazaretańskim bywa powszechnie rozumiane również jako uczestniczenie w pracy Józefa.

Warsztat św. Józefa – 1. Obraz z kościoła w Grudziądzu; 2. Jezus się uczy pracy stolarskiej, mal. Del Parson (ur. 1948). Dzień św. Józefa Robotnika jest obchodzony 1-go maja, równocześnie z powszechnie znanym Dniem Pracy. Papież Pius XII ustanawił to święto w 1955 roku aby nadać mu religijny sens.

Jeżeli Rodzina z Nazaretu jest wzorem dla ludzkich rodzin, to podobnie i praca Jezusa przy boku Józefa-cieśli. W naszej epoce Kościół szczególnie to uwydatnił poprzez wspomnienie liturgiczne Józefa-Rzemieślnika w dniu 1 maja. Praca ludzka (w szczególności praca fizyczna) znalazła szczególne miejsce w Ewangelii. Józef z Nazaretu, przez swój warsztat, przy którym pracował razem z Jezusem, przybliżył ludzką pracę do tajemnicy Odkupienia.

Z LITANII: Święty Józefie, wzorze pracujących – módl się za nami!

V – PRYMAT ŻYCIA WEWNĘTRZNEGO

Nad pracą Cieśli w domu nazaretańskim rozpościera się ten sam klimat milczenia, który towarzyszy wszystkiemu, co jest związane z postacią Józefa. Jednakże w tych osłoniętych milczeniem „uczynkach” Józefa pozwalają odkryć klimat głębokiej kontemplacji. W Józefie urzeczywistnia się także idealne przezwyciężenie pozornego napięcia między życiem czynnym i kontemplacyjnym – możliwe dla tego, kto posiadł doskonałą miłość.

Śmierć św. Józefa, płaskorzeźba z drewna. Z LITANII: Święty Józefie, patronie umierających – módl się za nami!

Całkowita ofiara, jaką Józef złożył ze swego istnienia „w niezgłębionym życiu wewnętrznym było dlań źródłem szczególnych pociech; to z niego czerpał Józef rozwagę i siłę — właściwą duszom prostym i jasnym. Bez wahania podporządkował on Bogu swoją wolność rezygnując z naturalnej miłości małżeńskiej.

VI – PATRON KOŚCIOŁA NASZYCH CZASÓW

Gdy nadeszły trudne czasy dla Kościoła, Pius IX, „chcąc zawierzyć go szczególnej opiece świętego Patriarchy, ogłosił Józefa «Patronem Kościoła katolickiego»”. Otaczał on w. Józefa uwielbieniem, uciekając się do niego w największych potrzebach i niebezpieczeństwach”. Jakie są przyczyny tak wielkiej ufności? Leon XIII wyjaśnia je następująco: „Szczególna przyczyna tkwi w tym, że Józef jako małżonek Maryi i prawny ojciec Jezusa Chrystusa, był naturalnym opiekunem i obrońcą Rodziny świętej. Przypominając, że Bóg „powierzył młodość naszego Zbawiciela wiernej straży świętego Józefa, prosimy Go, by pozwolił Kościołowi wiernie współpracować z dziełem zbawienia, by dał mu taką samą wierność i czystość serca, z jaką Józef służył Słowu Wcielonemu.

Z LITANII: Święty Józefie, opiekunie Kościoła – módl się za nami! Święty Józefie, postrachu duchów piekielnych – módl się za nami!

Trzeba modlić się o to orędownictwo; jest ono ustawicznie potrzebne Kościołowi nie tylko dla obrony przeciw pojawiającym się zagrożeniom, ale także i przede wszystkim dla umocnienia go w podejmowaniu zadania ewangelizacji świata obejmującej „kraje i narody, w których niegdyś religia i życie chrześcijańskie kwitły … dzisiaj wystawione są na ciężką próbę”. Dziś mamy wiele powodów, aby się modlić: „Oddal od nas ukochany Ojcze, wszelką zarazę błędów i zepsucia … przybądź nam łaskawie z pomocą niebiańską w walce z mocami ciemności … a jak niegdyś uratowałeś Dziecię Jezus od niebezpieczeństwa, które groziło Jego życiu tak teraz broń Kościoła Bożego od wrogich zasadzek i wszelkiej przeciwności”.

Józef stanie się dla wszystkich szczególnym nauczycielem uczestnictwa w mesjańskiej misji Chrystusa, która jest w Kościele udziałem każdego i wszystkich: małżonków i rodziców, ludzi żyjących z pracy rąk czy z jakiejkolwiek innej pracy. Niech św. Józef wyprasza Kościołowi i światu, każdemu z nas, błogosławieństwo Ojca i Syna i Ducha Świętego.

W Rzymie, u Św. Piotra, dnia 15 sierpnia 1989 roku, w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

(-) Jan Paweł II

* * *

Tryptyk Świętych Serc: Jezusa Chrystusa (w środku) i Jego Rodziców. Niech cichy święty Józef nauczy nas milczenia i słuchania, abyśmy łatwiej mogli budować porozumienie w naszych rodzinach.

Pod ilustracjami załączonymi w tym artykule dopisaliśmy kilka próśb wybranych z litanii do św. Józefa. Cały tekst litanii znajdziecie w tygodniku “Niedziela” i w każdym modlitewniku (lub w książeczce do nabożeństwa). Jeśli chcecie poczytać coś z literatury pięknej, to polecamy książkę Jana Dobraczyńskiego “Cień Ojca” przetłumaczonej na wiele języków. Słowo wstępne do niej napisał Prymas Polski bł. kardynał S.Wyszyński. Tę książkę przywołuje także papież Franciszek we wspomnianym liście apostolskim “Patris Corde”.

1. Okładka książki “Cień Ojca”; 2. Modlitwa z narodowego sanktuarium św. Józefa w Kaliszu; 3. Mężny obrońca świętej Rodziny.

Na każdym kontynencie istnieją kościoły i sanktuaria poświęcone św. Józefowi, prawie w całej Europie i Ameryce Łacińskiej. Ponadto święty Józef jest głównym patronem Kanady, a w Stanach Zjednoczonych bardzo dużo parafii nosi jego imię. Wiele kościołów jemu poświęconych istnieje w Afryce i nawet w niektórych krajach Azji, np: Chiny, Indie, Irak, Jordania, Kambodża, Singapur i Wietnam.

_____________